- əskik-artıq
- z. Lüzumsuz, artıq, yersiz, namünasib; ədəb, nəzakət həddini aşan. Əskik-artıq danışmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
əskik-artıq
Look at other dictionaries:
artıq-əskik — 1. sif. və zərf Artıq, lüzumsuz, yersiz, münasibətsiz. <Səlimnaz xanım:> Mən bu cavan canımdan xeyir görməyim, balam, əgər mən ona artıq əskik söz demişəmsə. N. V.. <Əli:> Kişi, artıqəskik danışma! Heyvanları çölə çıxart. M. İ.. 2. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
it — is. 1. Canavar, tülkü kimi heyvanların mənsub olduğu yırtıcı məməli heyvanların xüsusi fəsiləsinə mənsub ev heyvanı. Çoban iti. Həyət iti. Ov iti. – İt, qulağını kəsəndən qorxar. (Məsəl). Hərdən it hürüşməsi, səsküy eşidilməsəydi, yarım… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uc — is. 1. Bir şeyin sivri, şiş, nazik, batıcı tərəfi, kənarı. İynənin ucu. Mıxın ucu. Süngünün ucu. – Bekar yabanın ucunda bir çəngə alovlu tikan götürüb, bayraq kimi göyə qaldırmışdı. M. C.. Səlim qələmin ucunu akta söykəyib oğluna dik baxdı. B.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anrı — z. və sif. dan. 1. O yan, o tərəf, o yana, o tərəfə. Anrı gedirəm. – Anrı yanımda arvad səsi gəldi. Qulaq verdim, Ruqiyyə idi. A. D.. 2. Xırım xırda. 3. Artıq əskik, yersiz. ◊ Anrı bəri çəkmək – süründürmək, o tərəf bu tərəfə çəkmək, uzatmaq.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aşağı-yuxarı — z. dan. Artıq əskik, az çox, təqribən. Aşağı yuxarı danışmağına əhəmiyyət verən olmadı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
defis — is. <lat.> İki söz arasında və söz hecalarını sətirdən sətrə keçirdikdə qoyulan kiçik xətt ( ); məs.: artıq əskik, bağ bağat, biləbilə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
doldurmaq — f. 1. Boş şeyi dolu etmək, bir şeyin içinə doluncaya qədər şey qoymaq (tökmək), dolu hala gətirmək. Kisəni unla doldurmaq. Vedrəni su ilə doldurmaq. Topu hava ilə doldurmaq. Anbarı odunla doldurmaq. – Qurban . . küpəni götürüb endi həyətə, arxdan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mehr — 1. is. <fars.> klas. Sevgi, məhəbbət. Könlün xoş isə, təbəssüm eylə! Mehrin var isə, tərəhhüm eylə! F.. Mənə ol mahimehrim yəqinimdir ki, ram olmaz; Dedim ki, mehri çıxmaz sinədən, ömrüm tamam olmaz. S. Ə. Ş.. Mehr etmək – məhəbbət… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
